رمزگشایی زبان بدن افراد دیگر

تصور کنید که برای مصاحبه شغلی وارد شرکتی شده‌اید و در اتاق جلسه منتظر فرد مصاحبه‌کننده هستید. در طول چند دقیقه‌ای که منتظر مصاحبه‌کننده هستید، شاید هزاران بار خودتان را در موقعیت شغلی مورد نظر تصور کرده‌اید که ناگهان فرد مصاحبهکننده وارد اتاق شده و با یک نگاه به شما می‌گوید: «شما مناسب این موقعیت شغلی نیستید…» آیا فکر کرده‌اید که او چگونه رمزگشایی زبان بدن را انجام داده است؟

این داستان گرچه بسیار غیرواقعی به نظر می‌رسد ولی موارد شبیه به این و با شدت کم‌تر بارها برای افراد در موقعیت‌های مختلف زندگی اتفاق افتاده و می‌افتد.

به گفته‌ی پتی وود (Patti Wood)، متخصص رمزگشایی زبان بدن و نویسنده کتاب زبان بدن: «وقتی ارتباط برقرار می‌شود، ممکن است شما تنها یک یا دو کلمه حرف بزنید، اما هزاران نشانه غیرکلامی را نیز بیان می‌کنید.» این نشانه‌های غیرکلامی که شامل همه چیز است از وضعیت شما گرفته تا بیان شما، در هر تعاملی بسیار مهم هستند؛ به خصوص در محل کار از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند.

حالات چهره

مناطق خاص صورت مانند چشم و دهان به طور خاص، برای رمزگشایی عبارات عاطفی اهمیت دارند. به طور کلی شش حالت متداول چهره وجود دارد:

1. عصبانیت
2. انزجار
3. ترس
4. خوشبختی
5. غم
6. تعجب

برخی از دانشمندان ادعا می‌کنند که تحقیر و خجالت نیز جزو حالات متدوال چهره‌اند.

• چشم ها
• باریک‌کردن چشمان، معمولاً نشانه‌ی نارضایتی یا دفع طرف مقابل است.
• خیره نگاه‌کردن نشان دهنده‌ی ناراحت از طرف مقابل است.
• قطع تماس چشمی با طرف مقابلمان، بدان معنی است که ما به او توجه نمی‌کنیم.
• از طرف دیگر، توانایی برقراری تماس چشمی با طرف مقابل، به معنای داشتن اعتماد به نفس است.
• پلک‌زدن مکرر می‌تواند به معنای این باشد که ما چیزی برای پنهان‌کردن داریم.

به طور متوسط هر فرد در هر ۴ ثانیه یک‌بار، یا حدوداً  ۱۵ بار در هر دقیقه پلک می‌زند. با این وجود، برخی از افراد ممکن است که به دلایل مختلفی هم‌چون ناراحتی‌های چشمی نظیر خشکی چشم بیش از این تعداد، پلک بزنند. از این‌رو نباید این تصور را داشت که هر کسی که بیش از حد پلک می‌زند عصبی است یا چیزی را از ما پنهان کرده است.

• نگاه کردن به پایین می‌تواند نشانه تسلیم و احترام باشد، در حالی که نشان‌دهنده‌ی تواضع نیز است.
• دهان

طبق مطالعات انجام شده، افرادی که در تشخیص احساسات خوب هستند، به جای نگاه کردن به چشمان طرف مقابل، بیش‌تر به دهان او نگاه می‌کنند.

• لبخند نشان‌دهنده‌ی لذت و خنده نشان از لذت و خوش‌بختی بیش‌تر است که در چند ثانیه منتقل می‌شود.
• لبخند‌نزدن می‌تواند به معنای ترس از انتقام جویی باشد. هم‌چنین می‌تواند نشانگر سرکوب باشد.
• خمیازه می تواند نشان‌دهنده‌ی خستگی یا کمبود اکسیژن خون باشد.
• لبخند با لب‌های بسته به حالت خط، نشانگر استرس و اضطراب است.
• فشردن لب‌ها، نشان‌دهنده‌ی عدم پذیرش یا عدم اعتماد به نفس است.

حرکات

• مشت‌کردن دست‌ها نشان‌دهنده‌ی عصبانیت یا اتحاد است.
• نشان‌دادن انگشت شست رو به بالا اغلب به عنوان تأیید و انگشت شست رو به پایین به معنای عدم تأیید استفاده می‌شود ولی در برخی از فرهنگ‌ها، معنای توهین‌آمیز دارد.
• بردن دست در مقابل دهان، نشان دهنده‌ی دروغگویی یا فریب است.
• حرکات انگشت به دهان، نشان دهنده‌ی نیاز درونی برای اطمینان خاطر است.
• ژست لمس بینی یک حالت پیچیده‌تر از ژست بردن دست در مقابل دهان است.
• دست گذاشتن روی گونه (ستون‌زدن زیر سر) به این معناست که طرف مقابل حوصله‌اش سررفته است.
• دست‌ها را در پشت قفل کردن ممکن است نشان‌دهنده‌ی این باشد که فرد احساس بی حوصلگی، اضطراب یا حتی عصبانیت می‌کند.
• دست‌هایی که به طور موازی در پشت قرار می‌گیرند می‌تواند نشانه‌ی آماده‌بودن فرد باشد یا می‌تواند نشانه پرخاشگری او باشد.

موقعیت بدن

• بازوهای متقاطع می‌تواند نشانگر این باشند که شخص گارد گرفته است.
• روی هم انداختن پاها به صورت ضرب‌دری می‌تواند نشان‌دهنده‌ی این باشد که شخص احساس خستگی می‌کند و یا نیاز به حریم شخصی دارد.
• باز‌کردن دو دست در طرفین بدن، نشان دهنده‌ی دوستی، صمیمیت و تمایل است.
• دست به سینه بودن و قراردادن پاها به صورت صلیب، می‌تواند نشانه دشمنی، رابطه غیردوستانه و اضطراب باشد.

همچنین بخوانید:

۷ راه کار برای تقویت روابط اجتماعی

اختلالات اوتیسم سراغ چه کودکی می آید؟

دنیای نوزادان چه شکلیه ؟

فضای شخصی

فاصله میان افراد در روابط کاری و شخصی، نقش مهمی در رمزگشایی زبان بدن ایفا می‌کند. اصطلاح (Proxemics)، که توسط انسان‌شناس ادوارد تی‌هال (Edward T. Hall) ایجاد شده است، به فاصله بین افراد در تعامل اشاره دارد. چهار منطقه مجزا وجود دارد که بیش‌تر مردم در آن فعالیت می‌کنند. آن‌ها به شرح زیراند:

تُن صدا

در واقع، تُن صدا تلفیقی از زبان گفتاری و زبان بدن است. فریاد‌زدن، لبخند زدن، مسخره کردن، انتخاب کلمات و… ممکن است معنای دیگری را نیز منتقل کنند که به تنهایی به معنای زبان گفتار یا زبان بدن نیست.

 

نتیجه گیری ، مهم نیست که در چه سطحی از فناوری باشیم، ارتباط چهره به چهره همیشه قدرتمند خواهد بود که به ما در برقراری ارتباط بهتر با دیگران و یا تفسیر آن‌چه ممکن است دیگران به منتقل کنند، به ما کمک خواهد کرد.

منبع:بانا